Wykłady „Laboratorium ekopoetologicznego”
20 05 2021
Serdecznie zapraszamy na dwa wykłady on-line w ramach projektu badawczego „Nieantropocentryczna Podmiotowość Kulturowa” (Działanie I.3.12), które odbędą się 31 maja oraz 7 czerwca 2021 r.
Interdyscyplinarne Laboratorium Ekopoetologiczne w ramach Działania I.3.12 zostało pomyślane jako seria spotkań z wybitnymi poetami, artystami i badaczami, których działalność twórcza i/lub naukowa dotyczy kwestii ekopoetyki rozumianej szeroko, jako przestrzeń namysłu nad ludzkimi i nie-ludzkimi sposobami (współ)tworzenia świata w Antropocenie.
- w dniu 31 maja 2021 r. odbędzie się wykład Lynn Keller „Meditations in an emergency: Poetry of the Self-Conscious Anthropocene”
Zainteresowania naukowe Lynn Keller dotyczą powojennej poezji amerykańskiej, eksperymentalnych poetyk ostatnich dekad i ekokrytyki. W swojej pracy badawczej zwraca szczególną uwagę na innowacyjną poezję kobiet. Opublikowała między innymi: Forms of Expansion: Recent Long Poems by Women (University of Chicago Press, 1997), Thinking Poetry: Readings in Contemporary Women’s Exploratory Poetics (University of Iowa Press, 2010) i Recomposing Ecopoetics: North American Poetry of the Self-Conscious Anthropocene (University of Virginia Press, 2018). Mówi o sobie: „Moje badania skupiają się na poezji eksperymentującej z językiem, nie mniej jednak zależy mi na szerokim oczytaniu we współczesnej poezji i na pielęgnowaniu w moich studentach różnych umiejętności niezbędnych do docenienia rozmaitych poetyk.” W ostatnich latach, łącząc zainteresowanie eksperymentem w poezji z zaangażowanem w kwestie środowiskowe, Keller znacząco przyczyniła się do rozwoju ekopoetyki. Lynn Keller jest profesorką poezji i humanistyki środowiskowej na uniwersytecie Wisconsin-Madison.
- w dniu 7 czerwca 2021 r. odbędzie się wykład Forrest Gander „Poetry reading”
Twórczość Forresta Gandera, poety, prozaika, tłumacza, eseisty, łączy w sobie erudycję i wiedzę naukową – Gander ma wykształcenie geologiczne – z nieskrępowaną inwencją językową i odważną, empatyczną wyobraźnią. Gander wypracowuje przełomowy model ekopoetyki, praktykując poezję tak, jak praktykuje się medytację. Poezja jest dla niego sposobem na słuchanie świata, zarówno ludzkiego, jak i nie-ludzkiego. Wiersze Gandera, odwołujące się często do pozaeuropejskich tradycji poetyckich, na przykład japońskiego haibunu czy literatury sangam z południowych Indii, poszukują nowych metafor i nowych form wiedzy. W centrum zainteresowania stawiając krajobraz, artykułują nową, nieantropocentryczną ontologię.